Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι






Στίχοι και μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Φωνητικά: Μαριαστέλλα Τζανουδάκη 

ΤΟ ΟΧΙ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΝΑΙ
--------------------------------------------------------------------
Ανάμεσα στο όχι 
και στο κρυμμένο ναι
χάθηκε η ζωή μου 
μεγάλε ουρανέ.

Δεν κρύβεται στη νύχτα 
το άσπρο γιασεμί.
Λύγισε η αγάπη όταν είπες μη,
λύγισε η αγάπη όταν είπες μη.

Βγαίνω στον αέρα
με χάρτινο φτερό.
Μακριά σου δεν αντέχω,
κοντά σου δε μπορώ.
Κοντά σου δεν αντέχω, 
μακριά σου δε μπορώ.

Χαμήλωσε τα φώτα
μεγάλε ουρανέ,
το όχι αποκοιμήθηκε
στην αγκαλιά του ναι,
το όχι αποκοιμήθηκε 
στην αγκαλιά του ναι.





Fernando Botero



ένας ζωγράφος που μου αρέσει πολύ




Ο Φερνάντο Μποτέρο (Fernando Botero), γεννημένος στις 19 Απριλίου 1932, είναι σύγχρονος Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης. Θεωρείται ένας από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες της Λατινικής Αμερικής, του οποίου η φήμη έχει εδραιωθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Το έργο του ξεχωρίζει για τις παραμορφωμένες διαστάσεις των αντικειμένων που απεικονίζει και για τις ογκώδεις και ευτραφείς ανθρώπινες μορφές του.


περισσότερα εδώ και εδώ









Καταργούνται τα δωρεάν σχολικά βιβλία;






Στη σελίδα  48 της εισηγητικής έκθεσης προϋπολογισμού, στο κεφάλαιο "Παιδεία, Πολιτισμός και Αθλητισμός" στη δεύτερη παράγραφο γράφει :


"Η περικοπή του κόστους των βιβλίων των μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς τα βιβλία θα χρεώνονται στους γονείς των μαθητών για το σχολικό έτος με υποχρέωση επιστροφής ή αλλιώς πληρωμής για όσα δεν επιστραφούν"




και μια δεύτερη είδηση:


Στοιχεία για το μέγιστο αριθμό μαθητών
που μπορεί να φιλοξενήσει το κάθε τμήμα ζητά το υπ. Παιδείας
Με παράβαση καθήκοντος απειλούνται 
οι Διευθυντές που δεν θα απαντήσουν

περισσότερα εδώ

γιατί άραγε;

Πνιγμένη στο... νέφος που προκαλούν τα τζάκια και οι σόμπες η Αθήνα!





Σημερινή φωτογραφία της Αθήνας
(πηγή: protothema.gr)

Ζητείται επειγόντως λύση!

Αιθαλομίχλη: Επιπτώσεις στην υγεία

Βέβαια, τα τζάκια δεν είναι η μοναδική πηγή μόλυνσης του αέρα. Η αιθαλομίχλη προκαλείται και από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων, τη βιομηχανική δραστηριότητα και τις πυρκαγιές. Οι ρύποι που προκαλούν μεγαλύτερη ανησυχία για τη δημόσια υγεία περιλαμβάνουν αιωρούμενα σωματίδια όπως, το όζον, το διοξείδιο του αζώτου και το διοξείδιο του θείου. Τα σωματίδια διεισδύουν στους πνεύμονες και εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος επιφέροντας καρδιαγγειακές, εγκεφαλικές και αναπνευστικές επιπτώσεις. Τουλάχιστον το 70% των πρόωρων θανάτων οφείλονται σε καρδιακές προσβολές και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια. Το 2013, τα αιωρούμενα σωματίδια θεωρήθηκαν ως αιτία καρκίνου του πνεύμονα από τον Διεθνή Οργανισμό για την Έρευνα στον Καρκίνο (IARC) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Στις ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες τόσο η μακροπρόθεσμη όσο και η βραχυπρόθεσμη έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση μπορεί να οδηγήσει σε δυσχέρεια αναπνευστικής λειτουργίας, αναπνευστικές λοιμώξεις και επιδεινούμενο άσθμα. Οι έγκυες έχει διαπιστωθεί ότι όταν εισπνέουν μολυσμένο αέρα διακινδυνεύουν το σωματικό βάρος του παιδιού τους να είναι χαμηλό και να γεννήσουν πρόωρα. Υπάρχουν δε ολοένα αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι ατμοσφαιρικοί ρύποι μπορεί να επηρεάσουν τη νευρολογική ανάπτυξη των παιδιών.



Ονειρικός κόσμος




by Joel Robison 




«Αν οι Καρχαρίες ήταν Άνθρωποι» του Μπ. Μπρεχτ







Η εκπληκτική αλληγορία του Μπρεχτ, πιο επίκαιρη από ποτέ..


Αξίζει να παραθέσουμε και σε γραπτό λόγο, για όσους επιθυμούν να ανατρέχουν σε αυτήν, τούτη την εκπληκτική αλληγορία του Μπ. Μπρεχτ από το έργο του “Ιστορίες του Κυρίου Κόινερ”, σε ελληνική μετάφραση του Γ. Βελουδή:
«”Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι”, ρώτησε τον κύριο Κ., η κόρη της σπιτονοικοκυράς του, “θα φερόντουσαν τότε καλύτερα στα μικρά ψαράκια;”.
“Βέβαια”, απάντησε αυτός, “αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκτιζαν στη θάλασσα γερά κουτιά για τα μικρά ψαράκια. Εκεί μέσα θα έβαζαν όλων των ειδών τις τροφές, φυτά και μικρά ζωάκια. Θα πρόσεχαν ώστε τα κουτιά να έχουν πάντα φρέσκο νερό, και θα έπαιρναν κάθε απαραίτητο μέτρο υγιεινής. Όταν, για παράδειγμα, κανένα ψαράκι θα πληγωνόταν στα πτερύγιά του, θα του τα έδεναν αμέσως, ώστε να μην πεθάνει μέσα στους καρχαρίες προτού να έρθει η ώρα του.
Για να μην είναι τα ψαράκια ποτέ λυπημένα θα γίνονταν μεγάλα πάρτυ στο νερό. Γιατί τα ευτυχισμένα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα λυπημένα.
Και, φυσικά, θα υπήρχαν και σχολεία στα μεγάλα κουτιά. Εκεί τα μικρά ψαράκια θα μάθαιναν πώς να μπαίνουν κολυμπώντας στο στόμα των καρχαριών. Θα χρειάζονταν, για παράδειγμα, γεωγραφία για για να μπορούν να βρουν τους καρχαρίες που θα τεμπέλιαζαν κάπου εκεί. Το κύριο μάθημα θα ήταν, φυσικά, η ηθική μόρφωση των μικρών ψαριών. Θα διδάσκονταν πως το σπουδαιότερο και το ωραιότερο πράγμα για ένα μικρό ψαράκι είναι να προσφέρει τον εαυτό του χαρούμενα, και πως όλα πρέπει να πιστεύουν στους καρχαρίες, και πάνω απ’ όλα όταν λένε πως θα φτιάξουν ένα ωραίο μέλλον. Θα τα μάθαιναν ότι το μέλλον τους είναι σίγουρο μόνο εφόσον μάθουν να υπακούουν. Και πως όλα πρέπει να αποφεύγουν όλες τις ταπεινές, υλιστικές και μαρξιστικές τάσεις και να πληροφορούν αμέσως τους καρχαρίες, αν κάποιο απ’ αυτά θα είχε τέτοιες τάσεις…
Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα έκαναν φυσικά και πολέμους αναμεταξύ τους, για να κυριέψουν ξένες ψαροκασέλες και ξένα ψαράκια. Τους πολέμους θα έβαζαν να τους κάνουν τα δικά τους ψαράκια. Θα δίδασκαν στα ψαράκια ότι ανάμεσα σ’ αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα ψαράκια, θα διακήρυσσαν, είναι, ως γνωστόν, βουβά, αλλά σωπαίνουν σ’ εντελώς διαφορετικές γλώσσες και γι’ αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν το ένα το άλλο. Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε στον πόλεμο μερικά άλλα ψαράκια εχθρικά, που σωπαίνουν σε άλλη γλώσσα, θ’ απένειμαν ένα μικρό παράσημο από θαλασσινά φύκια και τον τίτλο του ήρωα.
Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα υπήρχε, βέβαια, και τέχνη. Θα υπήρχαν ωραίες εικόνες με δόντια καρχαριών, σε υπέροχα χρώματα, με τα στόματά τους και τους λαιμούς τους σα γνήσια γήπεδα όπου κανείς μπορεί να κυλιστεί και να παίξει. Τα θέατρα στο βυθό της θάλασσας θα έδειχναν έργα με ηρωικά μικρά ψαράκια να κολυμπούν ενθουσιασμένα μέσα στο λαιμό των καρχαριών, και η μουσική θα ήταν τόσο όμορφη που θα οδηγούσε τα ψαράκια σαν σε όνειρο, και αυτά κάνοντας τις πιο όμορφες σκέψεις θα κυλούσαν μέσα στο λαιμό των καρχαριών.
Και θα υπήρχε, βέβαια, και θρησκεία που θα δίδασκε ότι η αληθινή ζωή αρχίζει ουσιαστικά μέσα στα στομάχια των καρχαριών. Και αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, τότε τα μικρά ψάρια θα έπαυαν να είναι ίσα μεταξύ τους, όπως τώρα. Μερικά θα είχαν θέσεις και θα ήταν πιο πάνω από τα άλλα. Και τα μεγαλύτερα ψάρια θα είχαν δικαίωμα να τρώνε τα μικρότερα. Και αυτό θα ήταν υπέροχο για τους καρχαρίες, γιατί τότε θα μπορούσαν να καταβροχθίζουν ακόμα μεγαλύτερες μπουκιές. Και τα πιο σπουδαία από τα μικρά ψάρια, αυτά που θα είχαν θέσεις, θα διάταζαν τα άλλα. Και θα γινόντουσαν δάσκαλοι, αξιωματικοί και μηχανικοί που φτιάχνουν κουτιά.
Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να υπάρξει πολιτισμός στη θάλασσα μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι”.
_______
Αντικλείδι , http://antikleidi.com


δια του λόγου το ασφαλές:

«Πλάκα» έπαθαν οργανώσεις περιβαλλοντολόγων όταν ανακάλυψαν σε ταράτσα κτιρίου στο Χονγκ Κονγκ, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, το εξής αποτρόπαιο θέαμα:
Απλωμένα στην επιφάνεια της ταράτσας, 18.000 πτερύγια καρχαριών αποξηραίνονταν στον ήλιο για να αποτελέσουν το περίφημο απαγορευμένο έδεσμα που οι Ασιάτες απολαμβάνουν σε μορφή σούπας.
Το φρικαλέο είναι ότι οι ψαράδες, αφού πιάσουν τους καρχαρίες, τους αποκόπτουν τα πτερύγια για να τους πετάξουν «ανάπηρους» στη θάλασσα, όπου βρίσκουν αργό θάνατο.

πηγή: iefimrida.gr


Arvind Gupta - Μετατρέποντας σκουπίδια σε εκπαιδευτικά παιχνίδια







Στο συνέδιο INK, o Arvnind Gupta μοιράζεται απλούς, πλην όμως καταπληκτικούς τρόπους μετατροπής σκουπιδιών σε διασκεδαστικά, καλοσχεδιασμένα παιχνίδια, τα οποία τα παιδιά μπορούν να κατασκευάσουν από μόνα τους-- μαθαίνοντας παράλληλα βασικές αρχές της επιστήμης και του σχεδιασμού. 

Μετάφραση Panagiota Ntagia
Επιμέλεια Vasiliki Fragkoulidou